زمانی که شما از گوگل و فیس‌بوک (یا اینستاگرام) استفاده می‌کنید، مجبور هستید که به این شرکت‌های غول پیکر اعتماد کنید. شما کورکورانه به این شرکت‌ها اعتماد می‌کنید که از اطلاعات شخصی شما سوء‌استفاده نمی‌کنند. همچنین سرویس‌های متمرکز هر لحظه می‌توانند هک شوند یا از کار بیافتند. اتریوم برای حل این مشکل بزرگ پا به عرصه گذاشته است.

چند سال پس از ظهور بیت کوین، یک نابغه روسی به نام ویتالیک بوترین، با هدف تمرکززدایی در تمام اینترنت، اتریوم را معرفی کرد.

روی بلاک چینِ اتریوم می‌توان قرارداد هوشمند اجرا کرد. برای درک قرارداد هوشمند، ابتدا بیایید تا یکبار مفهوم قرارداد را با هم مرور کنیم. قراردادی عادی، توافقی است که دو یا چند نفر را متعهد می‌سازد که کاری را انجام دهند؛ مثل قرارداد خریدوفروش ملک یا ماشین. برای اینکه قراردادی که می‌بندید معتبر باشد، به شاهد نیاز دارید، این شاهد می‌تواند دفتر مشاور املاک باشد یا دفتر ثبت اسناد یا هر نهاد دیگری.

حالا قرارداد هوشمند چیست؟ قرارداد هوشمند یک کد برنامه‌نویسی است که پس از اجرا شدن روی بلاک چین دیگر نمی‌توان آن را متوقف کرد و جلوی اجرای آن را گرفت. هر وقت شرایط قرارداد رخ دهد، مفاد قرارداد بدون شک اجرا خواهد شد. با استفاده از قرارداد هوشمند می‌توان برنامه غیرمتمرکز ساخت. از نظر تئوری زمانی که یک برنامه غیرمتمرکز روی بلاک چین اتریوم اجرا شود، دیگر قابل توقف یا کنترل توسط یک شخص خاص نیست.

اتریوم کاری کرد که برای هر ایده یا پروژه‌ای نیاز به ساختن یک بلاک چین جداگانه نباشد. توسعه‌دهندگان می‌توانند بدون طراحی یک بلاک چین جداگانه، با استفاده از بلاک چین اتریوم ایده‌های خود را عملی کنند. همچنین با استفاده از اتریوم می‌توان بدون نیاز به ساخت بلاک چین جدید، ارز دیجیتال خلق کرد که به آن توکن هم می‌گویند.